Team Play – zagraj w zespole i wygraj!
Już niejednokrotnie pisałam jak bardzo cenię sobie wszelkiego rodzaju gry drużynowe i kooperacyjne. Z mojej obserwacji wynika, że obecna szkoła nie specjalnie uczy współpracy i działania grupowego. Faktem jest, że uczniowie wykonują różnego rodzaju prezentacje i prace w zespołach, ale prawda jest taka, że często dzielą się zadaniami i każdy wykonuje je oddzielnie w domu. A przecież każdy wie, że zespół odzwierciedla działanie 2 + 2 = 5. Zespół zawsze mógł więcej, sukcesy poszczególnych jednostek nie będą równały się sprawnie działającemu zespołowi. Patrząc też z odległego punktu widzenia przyszłości zawodowej naszej pociech – widać jak zmienia się podejście do zadań i projektów. Zespoły są przyszłością.
Dlatego bardzo zależy mi na uczeniu mojego i rodzinnych dzieci współpracy i frajdy wspólnego działania. Dobrze, że w te moje starania wpasowują się wszelkiego rodzaju gry planszowe a teraz na tapecie mam grę od G3 „Team Play” autorstwa Johannesa Schmidauera – König. Gra przeznaczona jest od 3 do 6 graczy, która to właśnie przy obecności graczy w liczbie parzystej, świetnie nadaje się jako gra drużynowa. Według wydawcy przeznaczona jest dla graczy od 8 roku życia, niemniej moim zdaniem kwestia leży tylko i wyłącznie w umiejętnościach matematycznych naszego nieletniego partnera, ponieważ w grze konieczna jest biegłość dodawania i znajomość liczb parzystych i nieparzystych. Grałam w „Team Play” w parze z sześciolatkiem, który po prostu wymiatał.
Gra na początku może sprawiać wrażenie skomplikowanej, ale tylko na początku. Zalecam, aby jedna z osób dobrze zapoznała się z opisem gry lub instrukcją – łatwiej jest jednej osobie panować nad zasadami – niż za każdym razem gremialnie odtwarzać instrukcję.
Ale od początku …
Gra składa się z dwóch rodzajów kart – kart cyfr i kart zadań. Karty należy starannie rozdzielić i osobno potasować.
Wpierw zajmiemy się kartami cyfr. Odnosi się do nich kilka prostych zasad o których warto na początku pamiętać. Karty cyfr występują w dwóch kolorach – czerwonym i niebieskim. Na początku na stole wykładamy trzy odkryte karty cyfr. Osoba rozdająca następnie przydziela karty na rękę graczom zgodnie z ruchem wskazówek zegara, gdzie pierwszy gracz za rozdającym dostaje jedną kartę, drugi – dwie, trzeci i pozostali po trzy karty. Pozostałe karty będą stanowić zakryty stos kart do dobierania.
Karty zadań to te ze złocistym rewersem. Rozdajemy je po jednej sztuce każdemu z graczy a na środku stołu, kładziemy jedną odkrytą, widoczną dla wszystkich graczy.
Przy kartach zadań trzeba chwilkę się zatrzymać – bo są to karty, które wyznaczają nam zadania do realizacji. Osiem zrealizowanych zadań daje dużą szansę zwycięstwa, ale oprócz liczby wykonanych zadań należy wziąć pod uwagę również wartości poszczególnych zadań do wykonania, które znajdują się w dolnej części karty, otoczone laurem.
Znajdziecie więc zadania z kartami w kolorze:
- czerwonym, co oznacza, że tylko te karty spośród kart cyfr będą mogły zaliczyć to zadanie,
- niebieskim, czyli, że w zadaniu tylko niebieskie karty się liczą,
- czarnym – i tutaj nie ma znaczenia kolor karty tylko jej wartość.
A teraz ta trudniejsza część, co oznaczają poszczególne zapisy na kartach. Raczej nie ma sensu rozpisywać się w szczegółach, bo jest to ujęte w instrukcji dość dosadnie – skupię się więc na niuansach:
- karta ze znakiem zapytania to dowolna karta składowa działania – ważny jest wynik końcowy na karcie,
- litery dają informację o kolejności kart wg ich wartości wartości,
- cyfry na karcie ułożone kolejno np. 678 dają możliwość zbierania dowolnych cyfr w tym konkretnym zakresie,
- cyfry nie kolejne ale konkretne wskazane na karcie, to konieczny warunek do zaliczenia zadania – zebranie ich wszystkich,
- figury geometryczne – odnoszą się do konieczności zbierania kompletów kart,
- zygzak na karcie lub figurze oznacza liczbę nieparzystą,
- linia prosta w takim jak wyżej układzie oznacza liczbę parzystą,
- wartości kart na zadaniu oznaczają, że właśnie takie wartości są Ci potrzebne do zakończenia zadania,
- ukośnik na karcie rozdzielający dwa zadania, daje możliwość wyboru, które zadanie realizujemy.
Troszkę tych zadań jest bo 46 i nie ma dwóch identycznych.
Gracze podczas swojej kolejki wykonują akcje. Akcje mogą być realizowane w dowolnej kolejności a nawet mogą być przerywane i kontynuowane – ale tylko w obrębie jednej tury.
Gracz może wykonać następujące akcje:
- uzupełnienia swoich kart na ręku o 2 karty cyfr – na początku rundy nie możemy mieć więcej kart niż 8 (gdy jest ich więcej, nadmiarowe odrzucamy), dobieramy karty albo ze stosu kart zakrytych albo/i z puli kart odkrytych – możemy też dobrać jedną, wykonać inną akcję, a następnie dobrać druga kartę cyfr,
- wykonanie zadania – polega ono na spełnieniu warunków z karty zadania leżącej przed graczem lub na środku stołu, zadań można wykonać tyle na ile pozwalają karty, ale nie można użyć tych samych kart do wykonania dwóch zadań,
- w wariancie drużynowym można przekazać jedną lub dwie karty partnerowi, z którym wspólnie zbieramy zrealizowane zadania, po przekazaniu kart w kolejnej turze przy nadmiarze kart, musimy odrzucić karty do 6 kart na ręce, co ważne podczas gry drużyny nie komunikują się ze sobą w sposób bezpośredni.
Gra kończy się, gdy drużyna zrealizuje ósme zadanie. W przypadku indywidualnych graczy, koniec gry następuje wraz z zaliczeniem piątego indywidualnego zadania.
Wrażenia po „Team Play” są super! Gra ma wszystkie te walory, które są dla mnie istotne:
- mobilność gry – wszędzie możecie ją zabrać, bo pudełko jest małe i zajmuje niewiele miejsca w bagażu,
- wysoka regrywalność gry – właściwie układy kart są niepowtarzalne, w związku z tym każda rozgrywka wygląda inaczej, ciekawe jest również granie w parach, które przy parzystych liczbach graczy daje wielką frajdę,
- gra ponad podziały wiekowe – dobrze bawią się przy niej i młodsi gracze i starsi wyjadacze (pod warunkiem, że lubią karcianki),
- możliwość swobodnych zmian zasad gry i dopasowywanie ich w zależności o wariantu drużynowego czy indywidualnego,
- rozwija umiejętności matematyczne przy dopasowywaniu kart i zaliczaniu zadań,
- wzmacnia umiejętności obserwacji, spostrzegawczości i refleksu,
- rozwija zdolności pracy zespołowej i porozumiewania się z partnerem bez słów na podstawie obserwacji i umówionych gestów-kodów.
Gorąco polecam!
Agnieszka
