SuperNogi Stonogi w wersji zakręconej
Gra “Nogi Stonogi” to chyba jedna z najstarszych gier, które mamy w swojej kolekcji (obok Szalonych kurczaków i Dixita). Grałam w nią z córką od kiedy tylko dała radę rzucać kostkami i kojarzyć podobne znaczki na kostkach a licznie nóżek robiłyśmy razem w ramach wprowadzania dziecka w świat liczb. Później gra przechodziła z rąk do rąk. Dzieci w nią grały do znudzenia, zapominały i znowu grały i tak jest do dzisiaj. Moje już 13-letnie dziecko nadal zabiera “Nogi stonogi” jako jedną z kilkunastu gier, gdy jedziemy na wakacje do babci i kuzynów, bo dzieci chętnie w nią grają. Gra świetnie je integruje, pomimo różnic wiekowych.
Gdy Egmont ogłosił, że wydaje nową, bardziej zakręconą wersję pt. “Supernogi Stonogi” to nie było takiej siły, która powstrzymałaby nas przed zagraniem. Zacznijmy od tego, że nowa wersja to więcej graczy. W poprzedniej mogliście zagrać w 4 osoby ze względu na zawarte w niej cztery tułowia tytułowych Stonóg w pudełku. Teraz zagracie już w sześć osób. To daje możliwości, ponieważ zdarzało się, że ktoś był sekundantem i obserwatorem, ze względu na brak elementów do zagrania.
Więc w grze znajdziecie podstawową wersję gry na 2 do 4 graczy oraz wariant gry rozszerzonej na 5 – 6 graczy. Te dodatkowe elementy zostały zaznaczone czerwonym tłem na rewersie elementów.
Cel gry się nie zmienia. Nadal wygrywa gracz, którego stonoga będzie najdłuższa.
Wersja podstawowa:
Przed rozpoczęciem gry, każdy gracz wybiera swoją płytkę z początkiem stonogi i kładzie przed sobą. Płytki z butami (bez płytek z rewersem czerwonym) należy pogrupować wg rodzajów obuwia i umieścić na środku stołu tak aby każdy z graczy miał je w zasięgu wzroku.
Grę rozpoczyna gracz z najmniejszą nogą – możecie to sprawdzić przed rozgrywką gdyby ktoś miał wątpliwość. Zaczynamy!
Gracz w swojej turze ma możliwość wykonania trzech rzutów w których próbuje skolekcjonować odpowiednią liczbę pól kostek z wybranym rodzajem obuwia, odkładając niepasujące kostkę(i) na bok. Jeden z boków kostki to żółta gwiazdka, która zastępuje każdy rodzaj obuwia. Gdy gracz ukończył rzuty może wziąć ze stołu płytkę z tym samym rodzajem obuwia co na kostkach i liczbie butów równej lub mniejszej uzbieranej na kostkach. Swoją turę rozpoczyna następny gracz (gramy zgodnie z ruchem wskazówek zegara). Wraz z rozwojem gry będą takie sytuacje, kiedy gracze nie zbiorą ze stołu żadnej płytki – ponieważ nie będzie już wyboru.
Gra kończy się wraz z zabraniem ostatniej płytki ze stołu.
Zwycięzcą jest gracz z najdłuższą stonogą i największą liczbą butów.
Jak już pisałam “Supernogi Stonogi” mają swoją wersję na 5-6 osób. Aby w nią zagrać należy rozłożyć na stole dodatkowe 5 płytek z 4 butami.
Grę dodatkowo możecie uatrakcyjniać wprowadzając różnego rodzaju cele gry:
- Możecie ustalić, że zabieracie buty również innym graczom, jeżeli nie ma ich na środku stołu. Warunkiem jest, że można zabrać tylko płytkę znajdującą się na końcu a na kostkach musi być dokładnie tyle butów (z jokerami) ile jest na płytce.
- Na początku gry, gracz dostaje płytkę z bosą stopą, którą dokłada do swojej stonogi. Daje ona możliwość zamiany jej na dodatkowy jeden rzut kostką. Jeżeli gracz jej nie wykorzysta, wówczas dolicza się do końcowej punktacji jako jeden but.
- Dodatkowo, można również wprowadzić do gry ogonki. Płytki należy odwrócić rewersami do góry i gracze losują jeden ogonek dla siebie. Do końca gry, uczestnicy gry nie ujawniają rodzaju wylosowanego ogonka trzymając go przez całą grę zakryty. Gracz może oczywiście oglądać swój ogonek. Gdy gra się zakończy, wszyscy gracze odkrywają swoje ogonki, jeżeli gracze uzbierali buty w kolorze butów ogonka, wówczas dolicza się jeden punkt do wszystkich zebranych butów.
- W grze znajdziecie jeszcze dodatek złotych butów. Aby nimi zagrać, ułóż je na początku gry w liczbie równej liczbie graczy na losowo wybranych płytkach. Płytki na których leżą złote buty zdobywamy w tradycyjny sposób. Złoty but liczy się jako jeden punkt do końcowej punktacji.
Bardzo jestem ciekawa, jak Wam się podoba takie uatrakcyjnienie gry.
Osobiście uważam, że dodanie płytek dodatkowych czyni tą grę już nie taką toporną i prostą rozrywką ale daje nowe bardzo ciekawe możliwości. W naszym przypadku najbardziej interesująco było, gdy wprowadziliśmy praktycznie wszystkie warianty. Zabawa była naprawdę niezła i trzeba było pamiętać o tych wszystkich ogonkach, bosych stopach, złotych bucikach czy o tym, że ktoś może capnąć sprzed nosa dorodne cztery buciki (ta zasada wszystkim najbardziej przypadła do gustu). Ale koniec końców – wszystkie te warianty są absolutnie do opanowania.
Gra sprawdzi się wszędzie tam, gdzie są dzieci w różnym wieku i tam, gdzie nie ma stałych graczy. Zasady gry są proste i uczycie się ich w mgnieniu oka. Przecież każdy potrafi rzucać kostkami. Mając na uwadze walory edukacyjne gry to polecam ją dzieciom ćwiczącym liczenie, spostrzegawczość oraz koncentrację.
No to zagrajmy…
I klops … tym razem znowu Małgosia wygrała 🙁
Szczegóły wydawnicze:
Dziękuję serdecznie za przekazanie gry do recenzji Wydawnictwu Egmont.
Recenzja – 11/2018
